Afgelopen week is er iets bijzonders gebeurd. Ik mocht met mijn baasje naar het bos.
Dat is opzich niet zo bijzonder maar aan het eind van het pad gingen we linksaf in plaats van rechtsaf. Ik was alleen met mijn baas en we gingen niet naar het “gewone” bos, we gingen naar het bos wat Plantloon heet. Ik kom daar wel eens met mijn vriendinnetjes, maar samen, alleen, ben ik daar nog nooit geweest.

Dus we gingen linksaf over het olifantenpadje (dat heet zo omdat olifanten dezelfde route lopen achter elkaar en dan ontstaat er een padje). Het olifantenpadje ligt dicht langs de weg, dat vindt ik niet zo spannend.
Maar aan het eind gingen we rechtsaf en ineens stonden er allerlei tekens op de weg, mijn baasje zei dat ik me niet zo moest aanstellen want dat waren alleen maar haaientanden. Vlug zette ik mijn pas in voordat er een haai aan zou komen….

En ineens stond er een vreemd voorwerp voor mijn neus en stopte ik met stappen en liep achteruit tot ik op 2 benen stond. Mijn baasje vondt dat een slecht idee en werd behoorlijk boos, ik wilde alleen maar naar huis waar het veilig is. Het was een fiets met een soort kruiwagen ervoor (bakfiets, ik ben slechts een paard) en daar zaten kinderen in.

Op de manege zijn er ook kruiwagens en deze zijn soms gevuld met smikkels (hooi), maar ik had er nog nooit een gezien met kinderen erin en een fiets. De mevrouw op de fiets wachte even met verdergaan tot ik rustig was, ik mocht zelfs in haar kruiwagen kijken en de kinderen hadden wat lekkers voor mij. Tja, iets lekkers maakt veel goed en we gingen verder naar Plantloon.

Op het bospad aangekomen mocht ik draven en galloperen, af en toe stappen maar de ruiterpaden daar zijn zo fijn voor mijn hoefjes en het bos is zo mooi en rustig dat we zelfs reeën en andere dieren zien.

We hebben zelfs de baas van het bos gezien, met een auto, mijn baasje noemde hem boswachter. Een leuke boswachter, ik weet niet wat ze daarmee bedoeld.
Ineens zag mijn baasje een pad die we niet eerder hadden gestapt, we gingen het pad op en toen ik linksaf wilde gaan moest ik recht en door het pad blijven volgen. Mijn baasje is soms wat eigenwijs en ineens stonden we aan de andere zijde van bos, op straat!

In plaats van terug te gaan door het bos zijn we over het fietspad met allerlei strepen enzo naar huis gestapt. Stiekem vondt ik het wel leuk, ik stapte vol trots met mijn baasje naar huis. Eenmaal thuis kreeg ik smikkels, dus dat we een beetje verdwaald waren was ik alweer vergeten. Ik zal jullie de route laten zien -> -> -> -> -> -> Tot de volgende keer! Pino

Op mijn rug is het altijd mooi weer. Niet dat ik nu wil opscheppen of extra stoer ben, maar ik hoor dit tot vervelens toe van mijn baasje. Voor het rijden, tijdens het rijden en na het rijden. Mijn baasje vindt het het altijd mooi weer voor een buitenritje.

Ondanks dat de bladeren vallen en de winter inmiddels in aantocht is trotseer ik door wind en regen de eindeloze ruiterpaden in de Loonse en Drunense Duinen en Plantloon.

Afgelopen weken ben ik samen met vriendinnetjes op zoek gegaan naar het verloren bos. Jawel, zelfs mijn baasje rijdt met navigatie, nou meer met een app,
die mijn tempo, snelheid en kilometers registreert. Horse Globe noemt mijn baasje deze app en het werkt goed, we zijn nog nooit verdwaald. Nog nooit……..

Maar goed, terug naar het verloren bos. Er bestaat een bosgedeelte waar paden aanwezig zijn en ik weet ongeveer waar het is. Wacht, ik zal het proberen uit te leggen: Voor het water waar de honden in spelen gaan we rechtsaf het pad op, dan het 1e ruiterpad linksaf. Hier mag ik meestal draven tot het einde, er is zelfs een klein sprongetje te vinden. We steken dan het fietspad over en dan mag ik een galopje doen. Voor het fietspad gaan we linksaf en steken we nog een fietspad over. Meestal mag ik dan nog een keer galopperen. Aan het einde gaan we rechtsaf en dan direct linksaf het fietspad over, je raad het al. Dan wil ik zelf galopperen en mag mijn baasje meerijden.

Aan het einde moet het verloren bos zijn, voor de duinen, maar we hebben nog geen pad gevonden dus gaan we telkens teleurgesteld terug naar huis.

Mijn baasje begrijpt er niets van, ik ook niet, weten jullie waar het verloren bos is?

Tot volgende keer!
Pino